matagal ko ng naiisip yan, pakiramdam ko kasi nung time madami ako magulang na nakakagalit, although di ako nagpapasok ng mga cutting classes student at nagpapasok ng student sa oras ng klase, na stereotype na instrumento ako ng pagkabulok ng kinabukasan ng mga kabataan,
kung pokus sa gaming, diba malinaw na kabataan, bata ang target so anu ang masasakripisyo allowance nila, paglalaro sa kalye, pagbabasa, pag aaral, malaking parte ng buhay nila ang nasayang,
sabi nga nila, negosyong pwedeng magpayaman sa iyo, pero hindi mo kayang ipagmalaki parang shabu yan,
siguro dala na din ng paghina ng negosyo last year nasakatuparan ko na ibenta ko na ang mga unit ko, at mag pokus sa serbisyo na makakatulong sa pag unlad ng mga kabataan, i felt great, masaya ako, di ako nag sise, tahimik na buhay,